چکیده

سبک زندگی در علوم اجتماعی بیان کننده شیوه زندگی یک فرد یا جامعه است که از نظر ساختاری، مدل رفتاری دیگری را ارائه می دهد.

این رفتارها که در بیشتر موارد تابعی از مولفه های معین، مقررات و مقیدات درونی هر فرد یا جامعه است نوعی از بودن را رقم میزند که متمایز از دیگر شیوه ها و تا حدودی زیادی متاثر از آموزه های دینی به خصوص دین اسلام است.

با توجه به اینکه دین اسلام برای رشد و پرورش استعدادها، پنجره سعادتمندی و رستگاری را فرا روی انسان می گشاید و سبک زندگی را با توجه به مقدار عمل به فرامین رسیده از آن هویتی نو می بخشدو نیز با توجه به اینکه هر هویتی از گزند آسیب ها در امان نیست لازم است آسیب های این نوع زندگی بررسی شوند تا هویت مستقل سبک زندگی اسلامی ایرانی به خوبی روشن گردد.

باید گفت مهمترین آسیب های وارده در این خصوص،عدم توجه کافی به هندسه معرفتی اسلام، باور به تعارض دین با علم و عقل و تجربه گرایی محض است که به نظر می رسد پیامدهای بی توجهی به آنها بسی مهمتر و آسیب رسان تر از عدم بکارگیری آنها در سبک زندگی یک فرد یا جامعه باشد، چرا که بین عمل نکردن و بد عمل کردن تفاوت بنیادی است.

در این پژوهش ضمن شناخت آسیب های فوق، مدلی ارائه می شود تا در سایه عمل و توجه بدان علاوه بر وسعت فکر و اندیشه، نشاط و سرزندگی لازم به صورت پایدار و مشخص بر زندگی حاکم شود.